Paardenbiefstuk met romige cantharelletjes

Nu de scherpe randjes van het nieuws over paardenvlees er af is, komen verhalen van vroeger. Want vroeger al was dit vlees goedkoop en werd er – àls er een biefstukje werd gegeten – voor paard gekozen. Toch vinden veel mensen het idee een stukje Black Beauty te eten erger dan een mals karbonaadje verorberen. Of is het het idee dat dieren een naam krijgen afstotelijker? De vegetarische slager wilde een aantal weken geleden zelfs het varkensduo, Wim en Max, van de Tostifabriek, vrijkopen. Tevergeefs. Wim en Max werden verwerkt tot ham en de rest van hun vlees werd op de barbecue gegrild. Niet om te laten zien dat dieren er zijn om opgegeten te worden, maar om stil te staan bij hun leven en daarmee dus eens wat minder vlees te consumeren en minder te verspillen. Want er komen niet alleen speklapjes en ham van varkentjes. Ditzelfde geldt voor paarden. Jammer, want het vlees van het edele dier is fantastisch: zoeter dan rund en heerlijk met de peperige smaak van cantharellen.