Uienomelet

(H)eerlijke producten. Je ziet ze steeds vaker opduiken: op de menukaart, het melkpak. Wat houdt het nu precies in? Een standaard zonder dat het een keurmerk is geworden, waardoor iedereen de term kan gebruiken? Of het tegenovergestelde van niet-(h)eerlijke producten, die niet lekker zijn, of op leugenachtige wijze zijn geproduceerd, dan wel (door)verkocht worden? Een nieuwe hype in de trant van ‘vergeten groenten’?

Als ik aan een eerlijk product denk, dan is dat de ajuin. Van zaadje tot uitje allemaal uit eigen bodem. Onlangs heb ik wat zaadjes gekocht om zelf juintjes te kweken, in de vensterbank. Hollandser lijkt er niet te zijn en toch heeft ieder land zijn eigen uiengeschiedenis: gevuld uit Italië, onze eigen hutspot, Franse uiensoep, mediterrane pizzaladiere en Vlaamse karbonades met bergen uien. Ui lijkt vriend van ieder volk en uitstekend te combineren met tal van andere producten. Denk aan kaas, ansjovis, varkens- en rundvlees, witvis, rozemarijn, noem het maar op! Vandaag nam ik er wat eitjes en tijm bij.

Eerlijkheid duurt het langst, en dus biecht ik op: het brood naast de omelet was mislukt. Te weinig zout en niet goed gerezen. ‘Stevig’ is zacht uitgedrukt, maar met een likje boter zie je dat niet.

Rest mij alleen nog te zeggen dat je met een beetje gezond verstand en een kritische blik best kunt bedenken wat ‘eerlijk’ eten is. Eet smakelijk!